Είναι απλό και ιστορικό: Το Αμερικανικό Ναυτικό έχει δηλώσει πως επιθυμεί να έχει ένα μη επανδρωμένο, ρομποτικό αεροσκάφος βομβαρδισμού και αναγνώρισης για τα αεροπλανοφόρα του “με ορίζοντα το έτος 2018”. Επιχειρεσιακά και όχι αεροσκάφος δοκιμών: αυτό σημαίνει πως τα πιο εξελιγμένα μαχητικά με πιλότο στο τιμόνι θα έχουν σύντομα ‘συναδέρφους’ αεοροσκάφη με ευφυία – όπως έδειχνε και η ταινία “Stealth” και εσείς την κατηγορούσατε για αδύναμο σενάρια και ρηχούς χαρακτήρες…
Φαίνεται πως σημερινά μη-επανδρωμένα οχήματα όπως το διάσημο πλέον Predator και άλλες εκδόσεις UAVs που έχουν εξελιχθεί σε UCAVS (όπου το C σημαίνει Combat) έδειξαν πως μετά από μια δεκαετία δράσης σε πεδία μάχης, είναι ώριμη λύση…
Από την άλλη μέχρι σήμερα όλα τα μοντέλα είναι τεχνολογικά ‘ταπεινά’. Αντί για υπερηχητική πτήση έχουν σχεδόν πάντα προπέλες ενώ ακόμη και το οπλοστάσιο τους είναι για την ώρα περιορισμένο. Σε επτά χρόνια όμως αυτό αναμένεται να αλλάξει.
Συγκεκριμένα και όπως θα δείτε στην παρακάτω ανακοίνωση η αρμόδια διοίκηση – US Naval Air Systems Command (aka NAVAIR), εξέδωσε χθες την ανακοίνωση της με την οποία εκδηλώνει ενδιαφέρον για εταιρίες που με συμβόλαια θα επιδείξουν πως είναι εφικτό να βρεθεί σε επιχειρησιακή χρήση ένα Μη Επανδρωμένο Σύστημα Αναγνώρισης και Κρούσης – Unmanned Carrier Launched Airborne Surveillance and Strike (UCLASS) system – “… με ορίζοντα το 2018 timeframe”. Το UCLASS θα είναι “διαρκές” κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να μπορεί να λειτουργεί μια Μοίρα τα μαχητικά-ρομπότ της 24/7 και θα πρέπει “…να μπορεί να επιχειρεί από ένα πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο (CVN).
Αναλυτικά:
The envisioned capability will include CVN launch; CVN based flight control inside the Carrier Controlled Airspace (CCA) and within line-of-sight (LOS) of the CVN; and land-based mission control outside the CCA and LOS with the CVN utilizing existing DoD Unmanned Air System (UAS) control systems (modified as necessary); and recovery back aboard the CVN. Additionally, the air vehicle will be operable from BLOS land-based, fixed site airfields utilizing the remote vehicle control architecture, and interfaced with other Navy airborne systems during mission operations. Persistence should allow a single carrier to provide sustained 24/7 ISR capabilities even when conducting 12-hour flight deck operations. The envisioned system may require aerial refueling capability.
Πολλές από αυτές της δυνατότητες τις έχει ήδη εξελίξει και επιδείξει το πρόγραμμα X-47B που έχει ακριβώς σκοπό να δείξει πως μπορεί να εκτελέσει πτήσεις και προσγειώσεις πάνω σε ένα αεροπλανοφόρο. Το πρώτο X-47B πέταξε όπως είπαμε τον περασμένο μήνα αλλά από κανονικό διάδρομο προς/απογείωσης στη γη. Μέχρι το 2013 και μαζί με ένα δεύτερο πρωτότυπο αναμένεται να εκτελέσουν όλη τη γκάμα των πτήσεων/δράσεων.
Ουσιαστικά το UCLASS είναι κάτι που αναμέναμε: ένα ρομποτικό αεροσκάφος/πρόκληση για τους πιλότους. Απλά έρχεται πολύ νωρίτερα από ότι περιμέναμε. Από την άλλη σκεφτείτε το εξής: ένα πύραυλος κρουζ Tomahawk ουσιαστικά δεν είναι πολύ μακριά από το ρομποτικό αεροσκάφος ούτως ή άλλως…
Με 2 εκατομμύρια δολάρια η NAVAIR θα μάθει αν τα όνειρα των ναυάρχων μπορούν να γίνουν πραγματικότητα…