Ότι έχει γίνει τόσες και τόσες φορές τους τελευταίους αιώνες: η επιστήμη αντιγράφει τη φύση για να βρει λύσεις…
Ο Dr. Anke Nellesen, επιστήμονας του Ινστιτούτου Fraunhofer για θέματα Περιβάλλοντος, Ασφάλειας και Ενέργειας στη Γερμανία, βρήκε συναρπαστικό στον τρόπο που τα δέντρα του “caoutchouc hevea brasiliensis” και φυτά που παράγουν latex, όπως το “Weeping Benjamin”, λειτουργούν.
Εκατομμύρια εξέλιξης έχουν σαν αποτέλεσμα μια ειδικευμένη τεχνική που είναι η ‘απάντηση’ στις πληγές στ αυτά τα δέντρα. Όταν τα δέντρα αυτά δέχονται επίθεση από έντομα ή αναγκάζονται να υποστούν κάποιο τύπου ‘μηχανική’ βλάβη, η απάντηση τους είναι η δημιουργία σωματιδίων latex. Μέσα σε αυτά τα σωματίδια υπάρχουν κάψουλες συγκεκριμένου τύπου πρωτεΐνης. Όταν το latex φτάσει στην πληγή, τότε λειτουργεί η πρωτεϊνη και ‘συνδέει’ το latex, με την πληγή. Με λίγα λόγια το μείγμα αυτό λειτουργεί σαν ένα αυτο-σχηματιζόμενο πλαστικό.
Το σημερινά που αναπτύχθηκαν δεν μπορούν να αυτο-αναρρώσουν πλήρως όπως στο φύση αλλά απαιτείται μια έκχυση ιόντων που πρέπει να γίνει με αυτοματοποιημένο τρόπο.
Από την άλλη όμως στον τομέα των υλικών που αυτο-θεραπεύονται είναι ένα ζήτημα με ενεργή έρευνα σε όλο τον κόσμο με επιστήμονες να εξετάζουν κάθε μορφής υλικά από υφάσματα μέχρι και μπετό. Στις ΗΠΑ οι ερευνητές εξετάζουν υλικά συνθετικά που αυτοαναρώνουν για τα αεροσκάφη ενώ στην Ευρώπη δουλεύουν πάνω σε διαστημικά σκάφη που θα μπορούν να αυτο-επιδιορθωθούν στο διάστημα.
Σε πλαστικά που δημιουργεί ο άνθρωπος όπως τα τμήματα των αυτοκινήτων, τα ελαστικά και άλλα, υπάρχει ένα ‘σπάσιμο’ όταν φτάσει να στρεσάρεται το πλαστικό και δημιουργούνται μικρο-ρωγμές. Έτσι ο κύριος Nellesen ηγείται μιας ομάδας που εξετάζει τη δημιουργία πλαστικών που αυτο-γιατρεύονται.
Ποιος επιστήμονας και ποια έρευνα; αντιγράψτε αυτό που δημιούργησε ο Θεός και τέλος…