Πόσο έντονα ήθελε το αμερικανικό Πεντάγωνο ειδικά οχήματα για να προστατευτεί το στράτευμα του από τις αυτοσχέδιες βόμβες; Τόσο που όπως λέει δημοσίευμα του Wired επέτρεπαν στους κατασκευαστές να ετοιμάζουν τις δικές τους προδιαγραφές…
Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα που προκύπτουν από μια ειδική αναφορά με την ονομασία Pentagon inspector general report που βγήκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα(.pdf).
Η αναφορά μιλά για ένα συμβόλαιο που θα παρέχει δουλειά λογιστικής υποστήριξης και συντήρησης για τα ειδικά οχήματα Mine Resistant Ambush Protected vehicles (MRAPs), οχήματα που ξεπέρασαν σε κόστος το μισό δισ. δολάρια.
Η γραμμή ανάμεσα στον κατασκευαστή και τον πωλητή στην κυβέρνηση έγινε το δυσδιάκριτη που οι αξιωματούχοι “αύξαναν το ρίσκο για μια πιθανή αχρήστευση ή παράβαση του συμβολαίου,” είπε ο γενικός επιθεωρητής.
Το να φτάσουν τα ανθεκτικά τροχοφόρα οχήματα με την κωδική ονομασία MRAP στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ήταν λοιπόν τόσο υψηλή προτεραιότητα για τον πρώην Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Robert Gates που, όπως λέει η αναφορά, η αρμόδια διεύθυνση (Army Contracting Command) και το αρμόδιο γραφείο (Joint Program Office-MRAP) είχαν μια… υπερβολικά στενή σχέση με την Jacobs Technology και τον υποκατασκευαστή την αμερικανική SAIC, που κέρδισε ένα συμβόλαιο για $193.4 εκατομμύρια και υπηρεσίες υποστήριξης (logistics) για τα MRAPs τον Νοέμβριο του 2007.
Σε αντίθεση δε με το πως κανονικά δουλεύει η ανάθεση μιας δουλειάς υποκατασκευαστή, ο επιθεωρητής βρήκε πως Jacobs/SAIC υπάλληλοι “κατεύθυναν το Κυβερνητικό προσωπικό στο Ιράκ,” διατάσσοντας τους να αναφέρουν στην ομάδα που ανέλαβε τη δουλειά” (!).
Σε μια άλλη περίπτωση διοικητής ταξιαρχίας επέτρεψε σε υπάλληλο εταιρίας να δίνει ουσιαστικά εντολές σε ένστολους και να διευθύνει καθημερινές διαδικασίες, όπως βρήκε ο επιθεωρητής. Κάτι που απαγορεύεται… δια ροπάλου σε Στρατό.
Το τελειωτικό… χτύπημα ήρθε όμως το 2009 πριν την ανανέωση του συμβολαίου όταν οι συνεργάτες των εταιριών και το ειδικό γραφείο (Joint Program Office) “εργάστηκαν μαζί για να ετοιμάσουν τις απαιτήσεις του συμβολαίου” για τον διάδοχο του προγράμματος MRAP, μια δουλειά με αξία $285.5 εκατομμύρια που τελείωσε τον περασμένο Μάιο. Το συμβόλαιο πήγε στην SAIC,
Τι συνέβη; για να φτάσουν τα MRAP γρήγορα στις ζώνες μάχης οι επιθεωρητές βρήκαν πως το JPO του προγράμματος MRAP έκανε άτομα της SAIC μεσάζοντες ανάμεσα στους επικεφαλής των προγράμματος και στελέχη στο Κουβέιτ και το Ιράκ.
Φυσικά όταν μια εταιρεία είναι έτσι… αρχηγός τότε έχουμε δύο πράγματα: α) καμία άλλη π.χ ευρωπαϊκή εταιρία δεν μπορεί να πάρει τη δουλειά και β) το πάνω χέρι το έχει λάθος μέρος. “Η σχέση πωλητή-αγοραστή έχει αλλάξει φορά όταν η εταιρία που εργάζεται για την κυβέρνηση μπορεί να έχει ‘σε πειθαρχία’ κρατικούς υπαλλήλου,” λέει αξιωματούχος .
Σκάνδαλα; Όπου υπάρχει στρατός…
