H NASA μέχρι σήμερα για να στέλνει και να λαμβάνει σήματα από διαστημικά σκάφη βασίζεται σε ραδιοκύμματα. Αν και έχει αναπτυχθεί υψηλού data-rate σύστημα και η συμπίεση δεδομένων είναι ένας τρόπος, άλλες τεχνικές χρειάζονται για να μπορεί να υπάρχει κίνηση των δεδομένων με καλύτερο τρόπο.
Για να λύσει τον γόρδιο δεσμό, η NASA θα καταφύγει σε οπτικές τεχνολογίες και ίσως τα laser κάτι που θα αυξήσει τη ροή των δεδομένων από 10 έως και 100 φορές.
Η NASA έχει έναν στόλο από δορυφόρους και ένα ειδικό δίκτυο επίγειων σταθμών ενώ το σημερινό όριο των 6 Mbps για τον Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) κάνει την Υπηρεσία να χρειάζεται 90 λεπτά για να μεταφέρει μια HiRISE υψηλής ευκρίνειας εικόνα από τον πλανήτη Άρη στη Γη. Με ένα οπτικό σύστημα μόλις 5′ θα αρκούν για βίντεο υψηλής ευκρίνειας από το Φεγγάρι.
Το πρόγραμμα Laser Communications Relay Demonstration (LCRD) έχει αυτό τον στόχο και έτσι αν όλα πάνε καλά η NASA θα μπορεί να βάλει πάνω στα διαστημικά οχήματα της πιο μεγάλου bandwidth όργανα. Ο στόχος; οι λεγόμενες hyperspectral imagers, τα synthetic aperture radar (SAR), και άλλα εργαλεία…
Το LCRD θα πετάξει σε έναν πύραυλο ιδιώτη, της Space Systems/Loral από το Palo Alto της Καλιφόρνια και θα έχει πάνω τηλεσκόπια, καθρέπτες, ανιχνευτές και άλλα ειδικά συστήματα όπως και δύο τύπους μόντεμ: ένα για μακρινές – deep space, αποστολές, και ένα για χαμηλής ισχύος δορυφόρους σε Χαμηλή Γήινη Τροχία.
Για τις διαστημικές επικοινωνίες, θα είναι όπως η αλλαγή από την dial-up επικοινωνία στα ADSL, με το LCRD. Η πλήρης δοκιμή αναμένεται το 2016, με τις λειτουργίες να τεστάρονται για δύο με τρία χρόνια.
Το σύστημα όπως και το Deep Space Atomic Clock που έχει σχεδιαστή για απόλυτα ακριβή πλοήγηση σε μακρινές αποστολές είναι μέρος νέων δοκιμών για πρωτοποριακές τεχνολογίες…