Σκληροί δίσκοι που περιστρέφονται. Αυτή η ηλεκτρομηχανική δημιουργία που μας χαρίζει τον πολυπόθητο χώρο για να έχουμε τα δεδομένα μας, κλείνει 55 χρόνια ζωής…
Όπως πολλά άλλα από τα θαυμαστά δημιουργήματα της επιστήμης της πληροφορικής, ήταν η IBM που έθεσε τα θεμέλια. Το πρώτο προϊόν ονομάστηκε 305 RAMAC – The Random Access Method of Accounting and Control, και βγήκε στην αγορά πριν από 55 χρόνια.
Στα 1950s, ένα μαγνητικό τύμπανο χρησίμευε για αποθήκευση και εγγραφή ενώ για να χωρά περισσότερα δεδομένα έπρεπε να μεγαλώνει σε διάμετρο. Σίγουρα έχετε δει κάποιες ταινίες από τα 50s του Χόλιγουντ με τεράστια δωμάτια γεμάτα τέτοια μηχανήματα. Από την άλλη σε αντίθεση με της διάτρητες κάρτες που επίσης υπήρχαν για εγγραφή δεδομένων, ο χρήστης μπορούσε να έχει πρόσβαση σε δεδομένα με τυχαίο τρόπο και όχι σειριακά. Και όμως, υπήρξαν όσο και να μας φαίνεται σήμερα απίστευτο εποχές που έπρεπε να βγει η κάρτα με το ένα πρόγραμμα για να μπει το άλλο. Ποια πολυ-επεξεργασία;
Η μαγνητική μνήμη εκείνου του τύπου ήταν κάτι σαν… πάπυρος τυλιγμένος σε βαρέλι.
Η συνέχεια έμοιαζε με τα jukebox: έβαζες πολλά “phonograph records”, σε ένα μηχάνημα που έμοιαζε πολύ με τα jukebox μόνο που αντί για δίσκους από βινύλιο είχες δίσκους από άλλα μαγνητικά υλικά: ο πρώτος εμπορικής χρήσης σκληρός δίσκος δημιουργήθηκε από το ερευνητικό εργαστήριο της IBM στο San Jose των ΗΠΑ τον Σεπτέμβρη του 1956. Η εταιρία νίκησε την ανταγωνίστρια Univac. Ένα μοιραίο λάθος της εταιρίας που από Univac έγινε Sperry και μετά Unisys αλλά δεν έφτασε την ΙBM.
Και εγένετο το RAMAC στο οποίο δύο ανεξάρτητοι βραχίονες κινούνταν κάθετα σε μια στοίβα από 50 δίσκους με διάμετρο 24 ίντσες και χρειάζονταν 600ms για να βρεθεί με το RAMAC ένα αρχείο ενώ η χωρητικότητα ήταν 5MB (8-bit bytes, 7-bits για data και ένα parity bit). Πόσο; κόστιζε σε μια εταιρία $38,400 δολάρια το χρόνο για να το νοικιάζει.
Στιγμές ιστορίας…
